Όταν περνάει 12μμ ο χρόνος σταματάει να κυλάει.
Τότε αυτή ταξιδεύει σε άλλες πραγματικότητες. Κάνει ένα βήμα πίσω, αποστασιοποιείται. Τίποτα δεν την αγχώνει, δεν την στεναχωρεί. Είναι απλά μόνη και κοιτάει τη ζωή της που εκτυλίσσεται μέσα σε ένα κουτί. Γύρω δεν υπάρχει τίποτα, μόνο ηρεμία, αρμονία και τίποτα το ενδιαφέρον.
Μερικές φορές απλά χαζεύει, προσπαθεί να εκφράσει τον εαυτό της. Αλλά οι λέξεις δεν μπαίνουν στη σωστή σειρά και μερικές δεν τις βρίσκει και καθόλου.
Τις υπόλοιπες στιγμές κοιτάζει μέσα στο κουτί, παρακολουθεί τη ζωή της. Και απογοητεύται... Είναι προφανές: δεν έχει θέσει κανέναν οδηγό για να χαράξει τη ζωή της.
Είναι λυπηρό: η ζωή της χαρακτηρίζεται από συνεχείς εναλλαγές προτεραιοτήτων, ένα συνεχή επαναπροσδιορισμό της κλίμακας αξιών χωρίς να καταλήγει πουθενά. Έτσι, όλα μένουν μέτρια. Και το μέτριο ...το απεχθάνεται!
Τότε αυτή ταξιδεύει σε άλλες πραγματικότητες. Κάνει ένα βήμα πίσω, αποστασιοποιείται. Τίποτα δεν την αγχώνει, δεν την στεναχωρεί. Είναι απλά μόνη και κοιτάει τη ζωή της που εκτυλίσσεται μέσα σε ένα κουτί. Γύρω δεν υπάρχει τίποτα, μόνο ηρεμία, αρμονία και τίποτα το ενδιαφέρον.
Μερικές φορές απλά χαζεύει, προσπαθεί να εκφράσει τον εαυτό της. Αλλά οι λέξεις δεν μπαίνουν στη σωστή σειρά και μερικές δεν τις βρίσκει και καθόλου.
Τις υπόλοιπες στιγμές κοιτάζει μέσα στο κουτί, παρακολουθεί τη ζωή της. Και απογοητεύται... Είναι προφανές: δεν έχει θέσει κανέναν οδηγό για να χαράξει τη ζωή της.
Είναι λυπηρό: η ζωή της χαρακτηρίζεται από συνεχείς εναλλαγές προτεραιοτήτων, ένα συνεχή επαναπροσδιορισμό της κλίμακας αξιών χωρίς να καταλήγει πουθενά. Έτσι, όλα μένουν μέτρια. Και το μέτριο ...το απεχθάνεται!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου